Tbilisi

Vandaag gaan we voor de laatste keer terug naar Tbilisi. Dit betekent dus ook dat onze vakantie er bijna op zit. We doen het dus vandaag ook erg op ons gemak. We nemen afscheid van Kazbegi met zijn prachtige bergen en rijden over dezelfde weg als dat we gekomen zijn terug. We stoppen bij de mooiste plekken en dus ook bij het monument langs de Georgische militaire weg. Als ik daar weer zwerfhonden eten geef spreek ik een Georgiër die al meerdere malen in Nederland is geweest. Hij blijkt vroeger auto's te hebben verhandeld. Dus eindelijk krijg ik nu een antwoord waar we al 3 weken naar zitten te gissen. De auto's met het stuur rechts komen uit Japan en waren voor de Georgiër spotgoedkoop. Ze betaalde er 100 dollar voor. Maar toen er te veel ongelukken gebeurden heeft de regering een hoge toeslag op deze auto's gezet. Ik vind het altijd leuk om met de mensen te praten en zo wat meer van het land of cultuur te weten te komen. Helaas was dit niet altijd even makkelijk omdat er nog maar weinig Engels gesproken wordt. En aangezien ik geen Georgisch of Russisch spreek hebben we denk ik best veel informatie gemist. En dan zijn we weer terug in Tbilisi. 1 ding is zeker Tbilisi is erg groot. Voor de derde keer slapen we in een totaal andere gedeelte van Tbilisi. We hebben een appartement gehuurd dichtbij het vliegveld. Dit gedeelte is eigenlijk een dorp op zich. Het is gebouwd in 2015 voor de olympische spelen. De echt prachtige flatgebouwen​ staan in een mooi aangelegde omgeving. Maar ook hier treedt het verval al snel in. Echt doodzonde. Want we hebben ruim 5 kilometer gewandeld in deze mooie omgeving en je ziet dat er bij de aanleg van planten en bloemen echt nagedacht is. Overal zie je fruitbomen en heerlijk geurende planten. Maar het wordt niet meer bijgehouden en het oogt ontzettend rommelig en slordig. We moeten wel echt zoeken naar een eetgelegenheid want supermarkten kom je nog wel tegen maar restaurants niet meer. Ik denk dat er na de olympische spelen hier voor hun niets meer te doen was. Nu zitten er gezinnen in de flatgebouwen en zo te zien hebben deze het niet breed. Na een lange wandeling terug naar de flat duiken we het bed in want we moeten alweer om 5 uur 's morgens opstaan.

De avond voor het slapen gaan hebben we nog geprobeerd om contact op te nemen met het autoverhuurbedrijf om verdere instructies te krijgen waar en hoe we de auto moesten inleveren. Dit was helaas niet gelukt en we zagen alweer een déjà vu aankomen. Om kwart voor 6 waren we op het vliegveld maar er was niemand aanwezig van het autoverhuurbedrijf om de auto in ontvangst te nemen. Echt, ik heb dit nog nooit meegemaakt. Deze Georgische manier is niet echt mijn manier. Gelukkig ging de terugvlucht van een leien dakje en konden we met de trein terug naar Achel waar we werden opgehaald door mijn moeder en mijn oom.

Georgië is bijna 2 keer groter dan Nederland. Het ligt onder de rook van Rusland en wordt gescheiden door een natuurlijke grens (het Hoge Kaukasusgebergte). Helaas houdt de Russen niets tegen en merk je de invloeden van Rusland heel erg. Ik denk werkelijk dat de Georgiër een heel gastvrij en lief volk is. We zijn ze namelijk zelf tegengekomen. Maar ze zijn niet strijdlustig genoeg om tegen de Russen op te treden.
Het land zelf is prachtig. We hebben ruim 3500 kilometer gereden en hebben de hoogste bergtoppen van Europa gezien, gereden door een droge en op woestijn lijkende steppengebied en de oudste bouwwerken uit de christelijke cultuur bezocht. Dit opvallend en afwisselend landschap is door een nog beperkt aantal toeristen ontdekt. Maar dit zal niet lang meer duren. Ze zijn echt goed bezig met de infrastructuur en de jeugd wil ook Engels leren. Ik hoop dat ze de Russische mentaliteit uit het land krijgen (deze vindt je trouwens vooral in de grote steden terug en niet in de bergen en platteland) en ze zuinig omgaan met de natuur en dieren. Want dat vind ik naast de prachtige oude gebouwen de kracht van dit land. Het is werkelijk onbeschrijfelijk mooi. Als je het ons vraagt wat we het mooiste hebben gevonden kunnen we niet duidelijk 1 antwoord geven. Maar waar we het meest thuis hebben gevoelt zijn we het samen over eens. Mestia is zeker een plek waar we terug willen komen. Prachtige​ natuur vriendelijke mensen en nog top en top Georgisch.

Ik hoop dat jullie net zoveel van mijn belevingen hebben genoten als ik van mijn reis.
Bedankt voor al jullie reacties, deze waren erg leuk om te lezen.
Tot de volgende reis.

PS. De foto's komen eraan.