Madang
Blijf op de hoogte en volg Angelique
12 December 2012 | Papua Nieuw Guinea, Alexishafen
Het heeft vannacht geregend en het ruikt nu lekker door de frangi pani. Dat is hier een boom met erg mooie en heerlijk ruikende bloemen. Het is erg vroeg. Om 5 uur nemen we het busje naar het vliegveld. Poging 2. De deuren zijn nog dicht!! Maar na 5 minuten wachten gaan ze open. En dan stormt iedereen naar binnen. De tassen moeten na gekeken worden maar ze zijn zo druk bezig met de andere dat Mark en ik snel erdoorheen glippen. En dan staan we vooraan bij de incheckbalie. We hoeven alleen onze tassen in te checken want de rest hebben we al. Maar natuurlijk doen de computers het weer niet. Gewoon geduld hebben en tijd hebben we zat. Naar overgewicht kijken ze weer niet dus alles kan mee. Mooi, nu nog wachten op het vliegtuig. En dan in 1 keer zien we de vader van Andrea. Hij brengt een nichtje weg en komt afscheid van ons nemen. Hij blijft ons de hele tijd vergezellen. Wat leuk om hem nog even te zien. Zo gaat de tijd wel voorbij. En ja hoor, we moeten instappen. Het is een klein vliegtuigje en hij zit aardig vol. We hebben een directe vlucht. Dus dat is weer mazzel hebben. We komen aan in Madang. Het is wel grappig. Je komt uit het vliegtuig en dan moet je door een gangetje lopen en dan denk je in een aankomsthal te komen. Niet dus, je staat gewoon buiten onder een afdak. En de bagageband? Dat is een houten plank waar ze de bagage opleggen. De zus van Andrea zou ons ophalen maar die kan helaas niet. Dus we moeten zelf vervoer regelen. Ik vraag of er een PMV (public motor vehicle) gaat. Oei, dat is geen slimme vraag. Het is zelfs te gevaarlijk om buiten de hekken van het vliegveld te komen!!! Wat is dit nu. Dat zijn we niet meer gewend. We moeten maar een taxi nemen. Tja, ze kennen Angelique nog niet. Dat is te duur natuurlijk. En we krijgen het weer voor elkaar. Er komt een busje die ons voor onze slaapplaats voor vandaag afzet voor een prikkie. Madang ziet er iets minder vriendelijk en mooi uit dan Rabaul. Met Rabaul hebben we echt geluk gehad. We hebben meteen de vriendelijkste mensen van PNG ontmoet. Iedereen zegt dit. De eiland mensen zijn het beste. We zullen het dus met minder moeten doen en vanaf nu echt goed opletten. Het is zondag en er is echt niets te doen. De guesthouse waar we verblijven is CWA (country women's association). Dit wordt gerund door vrouwen die opleiding verzorgen voor kinderen. Dus we steunen meteen een goed doel. Hij is ook wel duurder. Maar ach, het gaat naar een goed doel. We betalen nu € 25 per persoon maar hebben ook een eigen badkamer. Wat een luxe. Je moet je er trouwens niet veel van voorstellen het ziet er allemaal oud en versleten uit. Het lijkt vies maar het is echt schoon. We lopen wat rond en gaan opzoek naar internet. We hebben het gevonden maar het is belachelijk duur. We doen het toch maar want er zit niets anders op. En dan kletsen we wat met de bewaker van de guesthouse. Ook hij verteld dat je hier goed moet opletten maar overdag valt het wel mee. Vroeger was het beter maar omdat er nu een weg door Madang is die overal naar toe leidt komen er ook mensen van buitenaf hier heen. En dat brengt veel criminaliteit met zich mee. En het is nu ook piek seizoen omdat het vakantie is dus dat maakt het ook meteen erger. We reizen dus in het verkeerde seizoen. Ach, je kunt niet alles hebben. Ik heb weer genoeg informatie voor vandaag en ga lekker naar bed. Vandaag gaan we Madang bekijken. Het is vochtig en warm. Wat ons opvalt zijn de hele grote dikke bomen met lianen erin. Het zijn prachtige bomen en ik heb nog nooit zoveel en zo'n grote bomen bij elkaar gezien als hier. De bomen (casuarina genoemd) hebben de WWII in ieder geval overleefd en dat kan ik van het plaatsje zelf niet zeggen. Dat heeft zijn charme een beetje verloren. In Rabaul stonden de huizen op hoge palen, hier in Madang zijn het gewone huizen gemaakt van hout en golfplaten als daken. We lopen naar de Coastwatchers 'Memorial Beacon'. Als we daar komen valt het erg tegen. Het is weer een gedenkteken van de oorlog en niet meer dan een dikke witte paal dat op een vuurtoren moet lijken. Maar de kustweg waar we overlopen is wel mooi en aangenaam met een heerlijk briesje. Hier zien we ook heel veel vleermuizen. Ze zijn trouwens over heel Madang te vinden. Ze worden Kwandi genoemd en zijn midden jaren '70 naar Madang gekomen. Maar niemand weet waarom. Het is een grappig gezicht want ze hangen overal in de bomen. En jongetjes proberen ze met een katapult uit de bomen te schieten. Dan komen we langs Machine Gun Beach. De naam zegt het al. Er staat een machinegeweer op het strand. Nou ja strand, het zijn meer rotsen. En Family Beach is niet veel meer. Maar je hebt wel een mooi uitzicht over zee en een paar eilandjes. Dan bezoeken we Madang Museum. Het is een klein museum maar best leuk om te zien. Er is wat historie over de oorlog te vinden en traditionele maskers die ze gebruiken bij rituelen. Verder is er veel houtsnijwerk en sieraden die ze vroeger droegen. Dan lopen we terug langs de Botanic Gardens. Dat zou een prachtig mooi park kunnen zijn met grote bomen en 2 vijvers met waterlelies erin. Maar wat valt het tegen. Overal ligt rotzooi dat is zo jammer van hier. Iedereen laat alles gewoon uit zijn handen vallen. We gaan wat eten langs het water. Daar hebben we wel prachtig uitzicht. Dan lopen we nog over de markt en kopen daar groenten. Verderop is een vismarkt. Het ligt aan het water en er zijn veel bootjes, vrouwen verkopen daar vis in grote koelboxen. We kopen wat en de bedoeling is dat we morgen een zelf gekookte maaltijd nuttigen. Verderop zitten vrouwen die de vis bakken en verkopen. We lopen weer terug naar de guesthouse, onze dag zit erop. Madang is maar een klein plaatsje. Het is omringd door prachtige eilandjes, heeft een park met een vijver met waterlelies, prachtige oude grote bomen en vleermuizen die je alleen hier in bomen ziet hangen. Alleen heeft het jammer genoeg zijn schoonheid verloren. Vannacht heeft het geregend maar vandaag beloofd het weer een warme dag te worden. We gaan vandaag naar Balek Wildlife Sanctuary. We zoeken een busje die erheen gaat en zo gauw je uit de stad komt is het overal mooi groen. Overal waar je kijkt zie je wildernis. Prachtig. Hier zijn de huizen weer op palen gemaakt. En na zo'n bui als gisteren snap je ook meteen waarom. We worden voor de deur afgezet. We betalen de entree en dan gaat onze wandeling door de jungle beginnen. Denken we, want niets is minder waar. Ik denk dat het nog geen 500 meter is dat we hebben gelopen. Ze zijn duidelijk geen toeristen hier gewend. Volgens mij zouden ze veel meer kunnen organiseren hier, want het is echt prachtig. Het is ook het decor geweest van een film uit 1996. Robinson Crusoe met Pierce Brosman is hier opgenomen. Maar veel meer dan een prachtige beek en een grot van Limestone waar heel helder zoet water uitkomt is het niet. We zien in het water schildpadden en alen. Het is echt prachtig maar in 10 minuten heb je het hier wel gezien. We krijgen een mango en besluiten terug te lopen. Ze zeggen dat we een busje moeten nemen. Nee joh, we hebben de hele dag de tijd we gaan wel lopen. Het is ongeveer 10 km, dat moet toch lukken. Onderweg komen we prettig gestoorde mensen tegen en ze hebben de hele dag niets te doen. Maar ook zien we mooie natuur. Het is toch wel erg warm om te lopen. Pfff. We rusten even uit bij een gezin die ook aan het lopen is. Het zijn 2 moeders met kinderen. Ze zijn op weg naar school. We lopen een stuk met ze mee en dan nemen ze een andere weg en zijn we weer met zijn 2e. Niet veel later stopt er een truckje. Hij vraagt aan me waar we heen willen. Ik vertel dat we naar de Japanse War Memorial en lookout dichtbij Madang willen. En we krijgen weer een lift aangeboden, we springen weer achterop de truck. Omdat ze niet precies weten waar het is zetten ze ons langs de weg af. We vragen het aan locals en worden op weg gewezen. Maar als we een stukje hebben gelopen stopt er een dure auto. Ook deze vraagt waar we heen moeten. Maar ze zeggen dat het beter is om er niet heen te gaan want het is daar niet veilig. Oké dan niet, en ze brengen ons weer naar de stad. Daar lopen we langs de waterkant en nemen daar wat te eten. Ik weet nog steeds niet wat ik heb gegeten maar het smaakte niet slecht. Het is best leuk om hier wat rond te kijken. Dan gaan we onze volgende slaapplaatsen maar eens boeken want dat is hier toch wel een probleem. Er is bijna niets en alles wat goedkoop is zit vol. We zijn ongeveer 2 uur bezig en belachelijk veel geld kwijt aan 2 telefoontjes. Maar Goroka is in ieder geval geregeld. Nu Lae nog!! Maar in Rabaul heb ik ook nog vrienden gemaakt en laat dat nu het hoofd van een toeristenbureau zijn. Dus daar nemen we ook nog even contact mee. Hopelijk komt dat dan ook nog goed, want tja het is hier kersttijd en dat is hoogseizoen. Vandaag gaan we naar Alexishafen. We stappen in een busje en als we halverwege zijn stapt er een jongen in. Hij is met een groep maar die kunnen niet mee. Maar vreemd genoeg wil hij niet veel later uitstappen. En zodra de deur van het busje opengaat grijpt hij naar mijn tas. Ik gil kort en iedereen is wakker!! Mijn tas heb ik heel stevig vast en zijn hand nu ook. Mark grijpt hem en mijn buurman grijpt hem ook vast. Hij kan geen kant op. Maar ja, wat moet je met zo iemand. We laten hem gaan, wat een afgang voor hem. Het busje rijdt verder en het is een drukte van jewelste. Het mes van de chauffeur komt naar achteren en ik weet zeker dat als het nog een keer gebeurd de volgende geen handen meer heeft. (Later in de guesthouse verteld de vrouw dat hij geluk heeft gehad. Want als ik bozer of meer lawaai had gemaakt hadden de mensen in de bus hem te pakken genomen. Het komt vaker voor dat zo iemand helemaal in elkaar wordt gestampt en naar het ziekenhuis moet.) we stappen uit in Alexishafen Catholic Mission. De naam komt van een Russische prinses Alexis en het Duitse woord hafen. De begraafplaats herinnerd aan de eerdere periode van de missionarissen. Alexishafen was zwaar getroffen in de oorlog en wij gaan opzoek naar de restanten. We vinden een paar schoolkinderen die ons wel in de wildernis willen helpen zoeken naar het vliegtuigwrak. Na een paar minuten zijn we drijfnat. Wat is het hier heet en klammig. We lopen over wat vroeger een landingsbaan was. Nu is het helemaal overwoekerd en wordt het steeds meer door de jungle in beslag genomen. De kinderen lopen er recht naar toe. We komen langs een bommenkrater en dan zien we een stuk verder stukken van een vliegtuig liggen. De bom heeft hem geraakt en door de bomen heen zie je een wrak van een vliegtuig liggen. Een Japanse Donryu. Het is een groot ding zeg!! We maken foto's en dan lopen we met de jongens terug. Ze gaan naar school en wij lopen mee. Daar zien we dat er diploma uitreiking is. Leuk om te zien, er wordt zelfs een optreden gegeven door verklede mannen en vrouwen. We lopen nog verder de omgeving in. Het is hier allemaal katholiek. De school, de kerk het ziekenhuis en even later komen we bij de nonnen uit. We lopen door hun tuin. Ze hebben het hier goed voor elkaar. Wat hebben die een mooi uitzicht op allemaal kleine eilandjes. Dan gaan we op ons gemak terug. 's Avonds gaan we voor de 2e keer zelf koken met de spullen die we op de markt hebben gekocht. En het smaakt heerlijk.
-
12 December 2012 - 08:32
Jarno (gemeente Waalre):
Hey Angelique en Mark,
Wat een avonturen maken jullie daar mee! Leuk om te lezen hoor! Angelique, wat goed dat jij je tas zo stevig vast hield! Is dat sporten hier bij de gemeente Waalre toch niet voor niets geweest.... ;)
Veel plezier nog en ik wacht op het volgende verhaal.
Groeten,
Jarno (gemeente Waalre) -
12 December 2012 - 09:26
Jan:
Jeetje Angelique wat kun jij op een mooie en uitvoerige manier je avonturen en gedachtes op papier zetten. Geniet en ervan samen en take care.
Gr
Jan -
12 December 2012 - 09:30
Mieke Van Moll:
Weer een avontuur angelique en mark , leuk dat jullie zoveel moeite doen om internet te zoeken.
Wij hebben vanmiddag kerstborrel, we zullen op jullie avonturen proosten ! Geniet er nog van ! -
12 December 2012 - 10:20
Paul:
hey angel,
klinkt nog steeds goed, jammer dat sommige dingen toch wat tegen vallen. Had verwacht dat mensen die eigenlijk nog zo dicht bij de natuur staan in de steden het ook wel in orde zouden houden.
Snap nog steeds niet hoe jij altijd zo snel met de lokale bevolking bevriend raakt. maar alleen maar goed.
veel plezier nog, en hou je tas maar goed vast. goed gedaan.
xxxx
Paul -
12 December 2012 - 15:28
Riet:
Hallootjes,
Weer een mooi reisverslag. Heb er weer van genoten. Hey Angelique jij laat de kaas niet van je brood af eten. Hoe durft hij!!!!!! Veel plezier samen en op naar het volgende reisverslag.
Knuffie Riet -
12 December 2012 - 21:09
Je Moeder:
Hoi Angelique.
Hele mooie lange verslagen zeg ben trots op je.
Maar pas goed op je spullen anders kom je zeker met een
legen rugzak terug.
Geniet er samen van.xxxxx Mam. -
12 December 2012 - 21:22
Carola:
Hoi schatten,
Wat een verhalen weer en wat een belevenissen, en wat een held ben je schat ha ha. Zo zie je maar weer dat je overal je spullen goed vast moet houden. Jammer dat er weinig te zien is. Wees wel voorzichtig en jullie moeten maar niet naar plaatsen gaan die niet helemaal veilig zijn. We zien jullie wel heel graag zonder kleerscheuren terug.
xxxx Carola -
12 December 2012 - 22:03
Marion Beelen:
Hoi Angélique,
Ik hang zoals altijd weer aan je lippen... Wat een mooie reisverslagen..
Pas goed op jezelf en nog veel plezier...
Groetjes,
Marion -
13 December 2012 - 07:43
Dave:
Kon ik maar een uurtje met jullie ruilen, hier is het koud! Maar je stories geven de dag toch nog een tropische tint......
Mazzel!
Dave -
13 December 2012 - 19:10
Wilma :
Heey Angelique en Mark,
Wat leuk om jullie reisverhalen te lezen. Jullie hebben al heel wat gezien en meegemaakt. Geniet ervan!!
Groetjes,
Wilma -
16 December 2012 - 14:55
Bettie DeWit:
Hallo A&M,
Dat je een stoere meid wist ik al en dat toon je nu ook weer. Mark heeft het wel getroffen met jou. Ik hoop dat het omgekeerd ook zo is maar dat zit wel goed denk ik. Geniet verder van dit grote avontuur. Groetjes Bettie -
17 December 2012 - 19:20
Wijnand:
Dag Angelique en Mark,
Heb jullie verhalen gelezen. Wat een avontuurlijke reis. Geweldig om jaloers te worden.
Geniet van alles en veel veiligheid. Groetjes uit druilerig Nederland.
Wijnand
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
