Kazbegi

Vandaag hebben we een rustdag in Tblisi. Nou, ja rustdag. We hebben een appartement in het oude gedeelte van Tblisi en dat hebben we nog niet ontdekt de vorige keer. En oud is het hier. Als je aan de buitenkant van het appartement staat denk je echt, is het wel veilig om hier te slapen. Maar binnen is het werkelijk prachtig opgeknapt. Hier zou een "vereniging van eigenaren" niet misstaan. Heb je een leuk appartement en dan moet je het na een paar jaar verlaten omdat het bij de buren instort. Maar goed ons appartement is een hele goede uitvalbasis voor het ontdekken van de oude stad. We lopen door de oude straatjes en zien dat ze hier toch wel bezig zijn om dingen op te knappen maar er moet nog veel gebeuren. We komen als eerste bij de Jvaris Mama kerk uit.
Deze was verwoest tijdens de Mongoolse invasie maar herbouwd in 1825. Het is een hele mooie kerk en in deze hectische stad een lekker rustig plekje. Hierna komen we uit op het Maidan plein. Tegenover is een brug over de rivier Mtkvari, die we nemen om naar de Metekhi kerk te komen. Omdat we nu toch al aan de overkant van de rivier zijn nemen we ook maar meteen de kabelbaan naar boven die hier begint. De kabelbaan stijgt flink waardoor we de prachtige skyline van Tbilisi zien. Boven staat Kartlis Deda oftewel het standbeeld van Moeder Georgië. Het is een 20 meter hoog aluminium beeld van een vrouwenfiguur die in haar ene hand een zwaard omhoog houdt en in haar andere hand een wijnbeker. Deze symboliseren de strijdbaarheid en de gastvrijheid van het Georgische volk. Ook ligt hier het Narikala fort maar het gaat voornamelijk om de prachtige skyline. We lopen terug en komen in de mooiste straatjes van Tiblisi uit. Hier zijn de meeste huizen al gerestaureerd en zien er werkelijk prachtig uit. Beneden aangekomen zien we de badhuizen liggen. Een ervan is een blauwe met mozaïek en sprookjesachtige aandoende badhuis. Maar de meeste zien eruit als sobere bakstenen koepels uit de 17e eeuw. Er waren in totaal 64 badhuizen. Deze waren er voor handelsreizigers van de specerijroutes want deze mochten de stad niet binnen voordat ze een bad hadden genomen. Verder ligt er nog een prachtige botanische tuin in dit gedeelte van de stad. De rest van de middag/avond slenteren we rond in Kala. In dit gedeelte van Tbilisi vind je oude, soms nog houten huizen met kleine oriëntaals aandoende en soms rijkelijk bewerkte balkons. We slenteren uren door de slingerende en soms behoorlijk vervallen straatjes. Als het donker wordt lopen we terug naar ons appartement dat heel dicht bij het Vrijheidsplein ligt. Dit gedeelte is totaal anders. Hier vind je veel neoclassicistische gebouwen met daarin kantoren, luxe winkels en uiteenlopende restaurants. Het waren de Russen die dit stadsdeel in de 19e eeuw zo hebben vormgegeven, beginnend bij het Vrijheidsplein dat aanvankelijk Jerevan-plein heette. Op de plek waar nu het monument van Vrijheid en Overwinning staat (met op de top een bronzen beeldje van Sint-Joris en de draak) pronkte tot 1990 nog het standbeeld van Sovjetleider-Vladimir Lenin. Aan dit plein ligt ook het in 1880 gebouwde voormalige stadhuis. Het is een groot gebouw met een bijzondere klokkentoren. Het is trouwens ongelooflijk hoe stil het in ons appartement is dat echt midden in een hele drukke stad staat.

Na een goede nachtrust gaan we vandaag op weg naar Stepantsminda, beter bekend onder de oude naam Kazbegi. Maar voordat we op de juiste weg zitten moeten we eerst uit deze veel te drukke stad. Het is leuk om Tbilisi te bekijken maar niet om er met een auto doorheen te rijden. Onze eerste stop is het oude stadje Mtskheta. Historische gezien is dit meteen de belangrijkste bezienswaardigheid van geheel Kartli. Tot de 6e eeuw was het de hoofdstad van Georgië. De grootste bezienswaardigheid zien we al op een grote afstand boven de rest van het kleine stadje uitsteken. Namelijk de 11e eeuwse Svetitskhoveli kathedraal. Volgens de legende is de kathedraal gebouwd op de plek waar een stuk van de mantel van Jezus is begraven die hij droeg toen hij stierf aan het kruis. Dit zou uit Jeruzalem naar Mtskheta zijn meegenomen door de jood Elias. Zijn zuster Sidonia zou na het aanraken ervan direct zijn gestorven en samen met de relikwie hier zijn begraven. Als we verder rijden komen we hier ook langs een wat kleinere hydro-elektrische dam. De volgende stop is een van de belangrijkste kloosters uit de 17e eeuw. Het gefortificeerde Ananuri-klooster dat heel sprookjesachtig aan het Zhinvali-stuwmeer ligt. Door dit stuwmeer had de kerk (de mooie Hemelvaartkerk met prachtige fresco's) bijna niet meer bestaan. Want de regering van de Sovjetunie wilde ook de kerk onderwater zetten maar door een protest (wat ongehoord was in deze tijd) is dat niet doorgegaan. Nu staat het op de lijst om opgenomen te worden op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Ik hoop echt dat dit snel gaat gebeuren want het is werkelijk prachtig en echt bijgehouden wordt het niet. Omdat hier ook een cache ligt lopen we helemaal naar beneden naar het water. We komen langs een kapelletje dat onder het klooster ligt en hier komt werkelijk niemand, het is ook wel een steile klim maar zeker de moeite waard. Dat het hier een stuk toeristischer is merken we als we door Gudauri rijden. Dit is een van Georgisch bekendste wintersportplaatsen. In dit op 2100 meter hoogte gelegen skioord kun je van december tot april skiën. Wij komen hier niet om de skiën maar zoeken een van de oudste geplaatste caches. Dit was nog een hele opgave want hij lag op een hele steile plek (zwaarte: zwarte piste). Nadat we deze hebben gevonden rijden we door op een steeds slechter weg. De weg naar Mestia had bij lange na niet zoveel gaten als hier het geval is. De natuur wordt wel steeds spectaculairder. Je ziet overal om je heen bergtoppen met eeuwige sneeuw, groene weiden met heel veel schapen en zo nu en dan hele oude kerkjes en verdedigingstorens. Ineens zijn we bij een Sovjet monument met veelkleurige mozaïek dat 70 meter lang is. Het is een prachtig uitkijkpunt. Het is hier in 1983 neergezet ter herdenking van het Verdrag van Gurgievsk 200 jaar eerder. Je kijkt hier uit over de Gudauri-kloof en hebt een prachtig zicht op de opvallend gestreepte GudGura-berg. Ze zijn hier veel aan het paraglide. En het is erg leuk om dit te zien. We vervolgen onze weg over de Georgische militaire weg. De weg loopt vanaf Tbilisi via Mtskheta naar de Russische grens. Ze vormt de enige doorgaande verbindingsroute tussen Georgië en Rusland die dwars over de bergen voert. De grensovergang was jarenlang gesloten vanwege politieke spanningen, maar is sinds kort weer geopend voor transitverkeer. Je komt hier opvallend veel Armeense vrachtwagens tegen. Voor hen is dit de enige weg over land die Armenië met Rusland verbindt en is daarom van groot economisch belang. Overigens heeft er al sinds de 1e eeuw voor Christus een handelsroute gelegen. Dit verklaart het grote aantal kloosters en forten dat je in deze omgeving aantreft. De Russen namen deze route eind 15e eeuw onder handen. Enkele verbredingen, verhardingen en verbeteringen later werd dit dé route om de Kaukasus te doorkruisen met paard en kar. De verharde weg is in de 19e eeuw door de Russen aangelegd om er troepen over te kunnen vervoeren. Deze weg wordt vaak beschreven als een van de mooiste autoroutes van de wereld - 212 kilometer met prachtige uitzichten zo ver je kan kijken. Maar we rijden ook door een hele slechte tunnel en komen nog veel meer tunnels tegen. Alleen rijden we hier niet door maar langs af. Deze tunnels zijn er voor in de wintermaanden want dan ligt de sneeuw meters hoog en kan je volgens mij nergens meer door als er geen tunnels zouden liggen. We passeren de hoogste pas van de route, de 2379 meter hoge Jvaris-pas. Deze is in de wintermaanden van november tot en met mei vaak gesloten. Na een tijdje rijden komen we een aparte natuurverschijnsel tegen. Het is een wit rode muur waar water naar beneden sijpelt. In dit water zitten veel mineralen waardoor de rotsen rood geverfd worden. Het lijkt net een waterval. Hierna krijgen we een prachtig landschap voor we Kazbegi inrijden. Het stadje ligt op 1797 meter hoogte. We gaan eerst naar onze slaapplek en daarna lopen we door het dorpje. Dit stelt niet heel veel voor dus gaan we uitgebreid uit eten.

Vandaag hebben we uitgeslapen en een ontbijt gemaakt in de gezamenlijke keuken. In de advertentie stond dat je gebruik van de keuken en koelkast mocht maken. Maar of het ook echt de bedoeling was weten we niet want in de koelkast is geen plekje meer te vinden om iets neer te zetten en volgens mij vinden ze het ook niet echt prettig dat we de keuken gebruiken. Maar aangezien we niet in de slaapkamer mogen eten is dit de enige plek. Het huis zit ook hier weer heel raar in elkaar. Wij moeten buitenom, om bij de slaapkamer en badkamer te komen. De keuken grenst aan hun badkamer en woonkamer en volgens mij wonen er 3 families in het totale huis. Ze hebben ook een grote tuin waar ze van alles verbouwen. En als we in de tuin zitten hebben we weer een prachtig uitzicht op de bergen die zowat in de tuin staan. We rijden vandaag via Sno naar Juta. In Sno zien we de hoofden uit rotsblokken gehouwen van lokale schrijvers. Hier zie je ook de ruïnes van Sno-kasteel wat in de 16e of 17e eeuw gebouwd is. Het bijzondere aan dit kasteel is dat er een ronde muur omheen gebouwd is. In dit plaatsje houdt ook meteen het asfalt op. We rijden door op een soort grindweg wat ons eigenlijk best goed afgaat met het autootje. We komen aan in Juta, met 2200 meter hoogte een van de hoogste plaatsjes​ van deze regio. Onze bedoeling is om naar Zeta Camp op 2300 meter hoogte te wandelen en dan weer terug. Maar het is hier zo mooi dat we besluiten om door te lopen. We lopen soms letterlijk door de sneeuw met onze korte broek. We blijven hier foto's maken van de prachtige berg Chaukhi van 3842 meter hoog. Hij heeft 7 pieken en is werkelijk prachtig. Als er te veel sneeuw op ons pad komt besluiten we om te draaien. We vinden een traditioneel gebouwd huis van stenen waar we wat drinken met uitzicht op de bergen. Het is nu te laat om nog aan een wandeling te beginnen en te vroeg om te gaan eten. Omdat we deze vakantie in bijna alle aangrenzende landen (Armenië, Azerbeidzjan en Turkije) zijn geweest willen we ook bijna in Rusland zijn geweest. Dus we besluiten om naar de Russische grens te rijden. Deze ligt echt letterlijk op steenworp afstand. De weg er naar toe is door een ruige kloof. De weg is erg slecht omdat de vrachtwagens deze kapot hebben gereden. Bij de grens aangekomen stoppen we bij het Dariali-klooster. Deze is vrij nieuw maar bezoeken we toch. De grensovergang vinden we maar een rommeltje. De grensovergang is trouwens in juli 2006 gesloten door de Russen en is in maart 2010 geopend voor Armeens vrachtverkeer en sinds 2013 pas weer voor Georgiërs. Hierna rijden we terug en eten we bij onze gastvrouw. Er zijn hier niet heel veel restaurantjes en die er zijn zijn echt heel duur voor Georgische begrippen. Dus we hebben liever dat onze gastvrouw iets verdient. Ze heeft echt haar best gedaan en heeft verschillende Georgische gerechten klaar gemaakt die werkelijk heerlijk zijn.

We staan vroeg op want we willen voor de massa toeristen bij Tsminda Sameba kerk oftewel de Gergeti kerk zijn. Deze is in de 14e eeuw gebouwd. De kerk ligt op een heuvelrug op 2170 meter hoogte omringd door kale, hoge bergtoppen. Het staat bekend als het meest mooist en spectaculairst gelegen kerkje van de Caucasus. Voorheen moest je 3 uur steil omhoog lopen. Maar omdat het steeds toeristischer wordt hebben ze goede wandelpaden gemaakt en duurt het nog 1,5 uur. Je kan ook met de auto omhoog want 7 maanden geleden hebben ze er een mooie geasfalteerde weg naartoe gemaakt. De hoogste berg die je hier ziet is de berg Kazbek en is 5047 meter hoog. Het is een slapende vulkaan en ligt op de grens van Georgië en Rusland. Hij is bedekt met een glacier maar door zijn steile wanden is deze niet groot. In totaal zijn de glaciers op de berg Kazbek ongeveer 135 vierkante kilometer groot. Als we er aankomen zijn er nog maar een paar toeristen en we hebben geluk, er begint met een kerkdienst. Het is erg​ leuk om dit mee te maken. En inderdaad wat ligt de kerk prachtig. Zover je kan kijken is het omringd door bergen en dat maakt het zo bijzonder want de kerk zelf stelt niet zo heel veel voor. Het wordt drukker en we gaan naar onze volgende bestemming. We willen in de Truso kloof een mineraal waterbron gaan bekijken. We rijden hiervoor richting Resi. Maar we hebben hier toch echt een 4WD nodig. Toch rijden we nog 16 kilometer door de kloof maar als we steeds meer stenen tegen de onderkant van de auto horen komen besluiten we maar te stoppen want nu reden we nog langs de rivier maar we moeten ook nog steil omhoog om bij de bron te komen. We besluiten maar van de omgeving te gaan genieten en zetten de auto langs de rivier met uitzicht op een deels vervallen boerderij en een prachtige hoge waterval. Wat is het hier mooi. Laat middag rijden we terug en gaan op een dakterras zitten waar we 360 graden omringd worden door bergen. Vanavond eten we voor de laatste keer een echte homemade Georgische maaltijd bij onze gastvrouw want morgen rijden we alweer terug naar Tbilisi. En dan ineens gaat het licht uit. Het is hier dan ook echt aardedonker. Best grappig om het mee te maken. In Nederland kun je dit niet meer voorstellen maar hier moet je nu echt op je gevoel en tast de weg weten te vinden. Dus we gaan maar vroeg slapen.