De laatste dagen in PNG

We staan vandaag rond 8 uur op want we hebben vandaag geen plannen. Mark is jarig en na de felicitaties gaan we ontbijten. En dan wordt er op de deur geklopt. Of we mee willen naar de lokale markt. Tuurlijk en binnen 5 minuten zitten we in de auto bij Kwina. Ze moet inkopen doen voor het restaurant en de snackbar. Wij worden met de keukenhulp bij de markt afgezet en Kwina rijdt door naar de groothandel voor frisdrank. De keukenhulp heeft een hele waslijst en koopt een paar plastieken zakken. We gaan eerst ananas kopen. Een heleboel en volgens mij gaat dat nooit goed in dat dun tasje. Maar goed, op naar de volgende aankopen. Broccoli, uien, lente ui, sla en gember. Zelf kopen we een watermeloen, papaya en suger fruit wat bij ons passievrucht is. Wat me hier opvalt is dat echt niemand hier afdingt. Niet op de markt maar ook niet bij souvenirs. Je betaald gewoon de prijs wat erbij staat. Het is een drukte en echt leuk en mooi om te zien. We vermaken ons hier wel. En waar ik al bang voor was, het tasje scheurt doormidden. Hij wil nieuwe kopen maar ik zeg dat ik een betere oplossing heb. Ze verkopen hier namelijk ook oude rijstzakken waar ze tassen van maken. En die zijn oer sterk en kosten net zoveel als 4 plastieken zakken. Ik snap niet dat ze dat zelf niet in de gaten hebben. En dan wachten we op Kwina en rijden we weer terug. Zo de voormiddag is weer goed besteed. Want voordat je op de markt bent en weer terug, kost je echt veel tijd met deze wegen. Het is warm geworden en we gaan voor ons zelf een lekker bord fruit klaar maken. Daarna proberen we onze vluchten te herbevestigen maar dat lukt niet echt. Hopen dat we dat maandag dan kunnen doen. En dan gaan we op de veranda nog even lezen tot we weer onze maaltijd gaan koken. Vanmorgen heel vroeg is de stroom uitgevallen. Normaal merk je dat niet maar omdat het hier snel warm word ben je meteen wakker. Dan gaan we maar ontbijten. Maar zonder stroom dus ook geen water want de pomp werkt niet. Dan maar zonder dit alles. We gaan buiten zitten lezen want het is zondag en dat betekend dat je hier weer niets kunt doen. Tenzij je met de juiste mensen bevriend bent. En Kwina komt met het idee om naar het strand te gaan en wij mogen mee. Joehoe, we gaan met de familie naar het strand. We varen met een bootje naar Labu waar we een mooi plekje vinden. We duiken meteen het water in maar echt verkoeling geeft het niet want het water is ook hier warm. Maar we vermaken ons toch wel. We gaan zelfs picknicken. Ze maken een vuurtje en leggen er bananen op en we krijgen sandwichen en frisdrank. En einde van de dag varen we weer terug en staat Jack (de manager) ons weer op te wachten om ons allemaal weer naar huis te brengen. Wat een geweldige dag. Dit hadden we nooit verwacht toen we naar Lae kwamen. We praten nog een tijdje met Jack. En dan trakteert Mark me op een etentje nog voor zijn verjaardag. We gaan het restaurantje binnen en zitten er een tijdje. Grappig want de ober zit er ook maar komt niet naar ons dus ik ga maar naar hem. Ze zijn duidelijk geen toeristen gewend. Maar we eten heerlijk en krijgen ook nog fruit van het huis. Rond een uur of 9 lopen we met een hele volle buik naar buiten. We gaan nog maar even voor de tv hangen want we zijn deze hoeveelheden niet meer gewend. En tot onze verbazing is er een Nederlands programma op!!! "Achter de voordeur" Dit is echt raar en grappig om hier Nederlands te horen. Vandaag zijn Kwina en Jack naar Goroka voor familie aangelegenheden. En wij gaan proberen om onze vluchten te herbevestigen. We moeten even op de chauffeur wachten en ondertussen komt iemand van Air Niugini. Ze zegt dat het wel goed zit en geen probleem is om niet te herbevestigen. Maar wij willen toch herbevestigen. Dus zij gaat voor ons bellen. Nou, dat valt niet mee. Zelfs zij krijgt niemand te pakken en dan lukt het ineens. We krijgen te horen dat onze vlucht niet doorgaat en dat we op een vlucht om 5 uur 's avonds zijn gezet. Maar ze regelt meteen dat we een andere vlucht krijgen en wel om 11 uur 's morgens. Nou, toch maar goed dat er gebeld is en morgen zullen we wel zien wat er nu eigenlijk geregeld is. Dan wil ik nog bier gaan kopen en de chauffeur is er ook net. Dus we stappen in en gaan naar de stad. Maar er is geen 1 winkel die bier mag verkopen net voor de feestdagen. Hebben wij weer. En de politie controleert streng. Nou, dan maar naar huis. En net voor de lodge zien we een klein winkeltje, we gaan toch even kijken. En na wat gebabbel wil hij wel illegaal wat bier verkopen. Yes. Zo het is intussen al middag want als je hier iets onderneemt vliegt de tijd. We gaan ons geld tellen en besluiten van het geld wat we teveel hebben maar souveniers te kopen. Want met het geld kunnen we in Nederland helemaal niets, zelfs niet wisselen. Voor de rest doen we het rustig aan, want we zijn 's avonds uitgenodigd door de zus van Kwina. Kwina en Jack hebben het niet terug kunnen halen uit Goroka. Ze zeiden rond 7 uur terug te zijn maar wij wisten wel beter. Volgens mij hebben ze allang niet meer over die weg gereisd. Dus ze heeft opdracht aan Rita gegeven om ons te vermaken. En het is weer een verrassing want er wordt voor ons gedanst. Het is een traditionele dans (singsing) en we krijgen ook traditioneel eten. Wat ontzettend leuk om zo nieuwjaar te vieren. En dan om 12 uur gaan we naar buiten. Echt siervuurwerk hebben ze niet. Je ziet een enkeling. Maar wat ze hier doen is kerosine in bamboe en dat aansteken. En dat geeft me een knal. Ook zijn er mensen op straat die op oude olievaten slaan en vooruit duwen over de weg. We moeten het natuurlijk wel vanachter het hek bekijken want je weet hier maar nooit. En dan gaan we maar slapen want morgen gaat de wekker om 6 uur. We worden door de neef van Jack weggebracht naar het vliegveld. Het is rustig op de straat en ook op het vliegveld Nadzab. Maar inchecken duurt lang want er staat een familie voor ons met erg veel overgewicht. En die moeten dus veel betalen. Er is een hele discussie over. Hmmm, inmiddels hebben wij ook ruim meer dan de toegestane 16 kg. Niet dat we nog veel kleren hebben, het zijn meer de souveniers die nu het gewicht hebben. Maar we komen er goed van weg en hoeven zelfs onze naam niet te noemen we krijgen meteen een boardingpass. Dat telefoontje gisteren heeft toch wel iets gedaan! En nu wachten op het vliegtuig. We gaan door de security check die hier in PNG trouwens helemaal niets voorsteld. We hebben trouwens in PNG bij de vliegtuigen ook nog nooit onze paspoorten hoeven te laten zien. Dit omdat bijna niemand een paspoort heeft en zolang je in PNG blijft vinden ze het wel goed. Raar land hoor. Ze hebben vandaag trouwens zomaar 4 vluchten gecanceld. Ach, hier is alles mogelijk. Maar wij zitten in het vliegtuig en 45 minuten later komen we aan in Port Moresby. We vragen voor de zekerheid eerst nog na of onze vlucht voor morgen nog wel op schema zit. En dan een taxi naar de guesthouse CWA of te wel Jessie Wyatt House. De taxi vraagt 30 kina maar natuurlijk wil ik dat niet betalen en de aanhouder wint want voor 20 kina brengt hij ons ook. Het is een mooi en ruim guesthouse. We krijgen ieder een slaapkamer met badkamer. Een betere afsluiting van PNG kun je niet wensen. We gaan maar meteen eten zoeken want het is zondag en dan is er maar weinig open, zelfs in de hoofdstad. Daarna gaan we op de veranda lezen en relaxen tot we naar bed gaan. 's Morgens mogen we uitslapen en dat doen we dan ook want het wordt nog een lange zit naar huis. Voor het eerst worden we een keer wakker zonder jeuk en ik heb ook heerlijk geslapen want deze keer waren het echt matrassen. Helemaal uitgerust kunnen we aan onze lange trip terug beginnen. We regelen een taxi op straat en checken in. Onze tassen worden goed gecontroleerd maar we mogen door. En dan brassen we onze laatste kina's op. We stappen in het vliegtuig en zeggen PNG vaarwel. Op naar Singapore en Doha. In Doha moeten we erg lang doorbrengen en dus beginnen we maar met onze mail te checken. We krijgen honger en willen wat te eten gaan kopen. En dan krijgen we te horen dat als je langer dan 5 uur moet wachten je gratis een maaltijd krijgt. Das perfect geregeld. Ook vinden we ligstoelen. Althans die daarvoor moeten doorgaan want echt liggen kan ik het niet noemen. En dan gaan we voor de laatste keer het vliegtuig in om in Brussel te landen. Onze vakantie zit erop.


1 Ding kan ik zeggen: PNG is echt de moeite waard als je van een uitdaging houdt. Ondanks dat het een heel duur land is en erg moeilijk te bereizen is had ik het voor geen goud willen missen. Het is een land waar je geen toeristen tegenkomt en waar je ook niet als toerist wordt behandeld. Hier wordt je behandeld als familie en gast. Ze willen niets van je, ze willen juist alles met je delen wat ze hebben. Ze willen dat je het goed hebt en naar je zin hebt. En als je er de tijd en energie insteekt krijg je er echt zoveel voor terug. De behulpzaamheid, zorgzaamheid, bezorgdzaamheid en interesse die ze voor je hebben, heb ik nog nooit ergens anders meegemaakt. Het is niet 1 persoon alleen die zo is, de hele bevolking is zo. Er zit in deze mensen geen kwaad. Ze leven zoals ze vroeger jaren geleden ook leefde en zijn nog erg trouw aan hun tradities en normen en waarden. Het is dan ook jammer om te zien dat steeds meer grote maatschappijen de mensen verjagen van hun grond en heel veel mooie natuur kapot maken. Maar natuur is niet het enige wat ze kapot maken. De oude gebruiken en tradities gaan er op deze manier ook aan. Ik hoop dat er een regering komt die beter voor de belangen van de mensen opkomt en zich realiseerd wat voor prachtig land ze hebben met hun gebruiken en tradities. Aan de bevolking zal het niet liggen, zelfs wij kunnen daar nog veel van leren.

Expect the unexpected in PNG