Battambang

De wekker staat weer vroeg want we worden weer om half 7 opgehaald om vervolgens om 7 uur te vertrekken op weg naar Phnom Penh. We zijn blij dat we de avond van te voren ons ontbijt hebben gekocht want de buschauffeur stopt weinig zelf niet om te plassen. We rijden via Kep dus krijgen de landelijke route. Het is erg mooi. Veel rijstvelden en hier en daar een kalkstenen berg op de achtergrond. De wegen zijn rood, zoals in heel Cambodja, maar hier komen ze heel mooi tot zijn recht met al de kleine lieve dorpjes eraan omringd door rijstvelden. Het is geen straf om 4 uur in de bus hiernaar te kijken. Maar wat wel vervelend is is dat het ongeveer 2 uur duurt voor we in het centrum van Phnom Penh zijn. Eigenlijk wilde we ook niet via deze stad reizen maar het kon niet anders. Elke maatschappij reist via Phnom Penh. We moeten hier 1,5 uur wachten op de bus die ons naar Battambang gaat brengen. Om half 3 zitten we weer in de bus en ik heb zo'n vermoeden dat we de 8 uur reistijd die ze zeiden dat het zou duren niet gaan halen. Het is hier ook altijd hetzelfde, we beginnen er echt genoeg van te krijgen. De bus heeft weer grote moeite om uit Phnom Penh te komen. En het schiet inderdaad weer niet op. De wegen zijn weer slecht en er staan veel auto's met problemen langs de kant. Er is zelfs een aanrijding. Daarbij wordt het al snel donker en bij de 2 stops die we hebben is geen eten meer te krijgen. Ik heb er echt genoeg van. Het is 10 uur als we in Battambang aankomen. We hebben er alweer 16 uur opzitten en zijn het echt beu. Het is pikdonker en alles is dicht. We lopen naar een hostel wat we op internet gevonden hebben maar deze heeft geen plek. Dan zitten we even aan de rivierskant om te bedenken wat te doen. Gelukkig komt er een tuktuk voorbij. Hij brengt ons naar een groot hotel maar ook die zit vol. Hij heeft nog wel een klein kamertje met gedeelde badkamer. Paul gaat kijken en ik blijf bij de spullen. Maar hij komt terug dat het erg vies is, dus zoeken we verder. Hij gaat de volgende hotel in, komt terug en zegt dat het wel ok is. Als ik naar binnen ga moet ik meteen betalen en hoeft me niet te registreren. Heel raar vind ik dit maar als ik de hotelkamer zie begrijp ik het meteen. Dit is echt ranzig. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven maar het mag zich geen hotel noemen. De wc is gewoon een pot met daarnaast een bak met water. En dit vond paul oke! Zelfs niet voor de 5 dollar die we maar hoeven te betalen. We doen geen oog dicht van het lawaai om ons heen.
'S morgens geeft hij toe dat het bagger is en dat ook hij erg moe was en daarom niet goed had gekeken. Om 6 uur pakken we onze spullen. De bakker is open dus kopen maar een broodje en gaan opzoek naar een ander hotel. We vinden er 1 aan de overkant van de rivier. Deze is voor 6 dollar een wereld van verschil. Wat een mooie schone en rustige kamer. Onze eerste ervaring met Battambang was niet veel maar dit maakt al veel goed. Battambang is de op 1 na grootste stad van het land. De stad werd in de 11de eeuw gesticht op de oevers van de rivier Sangker. Tot tweemaal toe was deze vroegere hoofdstad onder Thaise bezetting, maar telkens kregen ze dankzij de Fransen haar vrijheid terug. Het door vlakten omringde Battambang wordt als de rijstschuur van Cambodja beschouwd en is erg belangrijk voor de Cambodjaanse economie. Battambang heeft niet de charme zoals Kampot en in het stadscentrum is ook niet veel te doen, maar de omgeving en het platteland moet hier erg mooi zijn. Dus we gaan voor 15 dollar weer een dag op pad met een tuktuk. We beginnen met de Bamboo Train. Deze oude spoorweg, eerder gebruikt voor goederenvervoer, werd door de Rode Khmer afgesneden. Ze is sindsdien niet meer in gebruik omdat de rails sterk verouderd zijn en er al diverse treinen ontspoord raakten! Toen kwamen de inwoners op het idee een klein gedeelte te exploiteren voor lokale doeleinden; vervoer naar een lokale steenbakkerij en rijstvelden waar honderden locals werken. De Bamboo Train, zo genoemd vanwege zijn bamboeconstructie, is vandaag de dag een van de popuairste en meest gebruikte vervoermidelen van de regio! Onbetrouwbare platformen uit bamboe, kleine, rechthoekige, op bougies gemonteerde chassis, aangedreven door een motor van een grasmaaier die door een riem aan de achterste as is vastgemaakt, en die riem wordt dan weer door de voet van de piloot aangespannen. Het geheel is een toeristische attractie, maar wel erg leuk. We worden ook door de toeristenpolitie opgewacht. Ja ja, wel een leuk pakje voor carnaval trouwens. We betalen 5 dollar per persoon onder toezicht van onze grote vriend en mogen dan op de kermisattractie stappen. Hij gaat best hard en als er tegenliggers aankomen halen ze het hele zaakje uit elkaar, laten de andere passeren en zetten het daarna weer in elkaar. We stoppen 15 minuten in het plaatsje bij de steenbakkerij en gaan vervolgens dezelfde weg weer terug. Dan rijden we langs een wijngaard. Alleen hier maken ze wijn. In de rest van Cambodja zie je geen wijngaarden. Ik wist helemaal niet dat Camboja wijn maakte. We lopen door de gaarde en er hangen echte grote trossen. We stappen weer in de tuktuk en komen langs hangbruggen waar mensen vissen en kinderen spelen, het is hier echt prachtig. We zijn aangekomen bij Wat Banan. De Wat Banan is gebouwd als boeddhistische tempel, maar door wie en wanneer is niet bekend. Volgens schattingen was dit tussen de 10de en de 13de eeuw. De tempel staat boven aan een steile trap (359 treden) op een 80 m hoge heuvel. Als we boven zijn zien we de Angkor Wat-achtige torens en een overweldigende panorama. Je kunt hier mijlenver weg kijken. Het zal dan ook niemand verwonderen dat de Rode Khmer deze plek voor strategische doeleinden gebruikten. We mogen dan ook niet van het pad afwijken want ook hier kunnen mijnen liggen. Dan rijden we door een lieflijk en warm platteland dat nog wordt verfraaid door mooie paalwoningen naar Phnom Sampeu. Op de berg staan tempels maar herbergt ook grotten die een onheilspellende reputatie hebben. De Rode Khmer vermoordden er minstens 10.000 mensen. We nemen een steile weg naar boven en komen bij de killing caves. De gevangenen werden erin geworpen via een koker in het platfond. Hier werden ooit theaterstukken opgevoerd, maar het is moeilijk voor te stellen dat mensen zaten te genieten in deze ongure grot. Vleermuizen zitten te piepen in de spleten boven je hoofd en in het schemerduister verbeeld je je dat je trekken van spookachtige gezichten op de grotwanden ziet. Een liggende boeddha houdt de wacht en een kleine metalen kooi bevat de schedels en botten van lichamen die in de grot gevonden zijn. We klimmen nog even verder en komen bij pagodegebouwen. Deze werden in de tijd van de Rode Khmer als gevangenis en verhoorcentrum gebruikt. Hier heb je een weids uitzicht op de omliggende rijstvelden en het platteland richting Battambang. Dan nemen we de steil trap naar beneden om op tijd terug te zijn om de vleermuizen te zien uitvliegen. We staan voor een spleet in de berg. In deze grot zitten 15 miljoen vleermuizen en deze vliegen rond half 6 uit om vervolgens rond 3 uur s' nachts weer terug te keren. We ruiken en horen ze goed. En dan ineens vliegen ze uit. Wat een leuk gezicht, het lijkt wel een sliert rook. Dit duurt ongeveer 40 minuten. Je ziet ze in 1 lange slinger naar de stad vliegen. We rijden in het donker terug naar de stad. Hier kopen we meteen een busticket om naar Bangkok te reizen want we willen niet dat de bus vol zit als we wachten, want er is maar 1 maatschappij die naar Bangkok rijdt vanuit hier. We eten wat en gaan vroeg naar bed. Deze dag was erg mooi maar vermoeiend doordat we beide weinig geslapen hadden.
Doordat het een rustig en erg stil hotel is kunnen we slapen tot 8 uur. Wat is het toch heerlijk om een keer te mogen blijven liggen. We gaan op ons gemak ontbijten en daarna zoeken we een terrasje op om wat te lezen/schrijven en te genieten van het straatleven hier. Hier komen we erg veel bedelaars tegen. Het zijn vooral jongere meisjes, in de rest van het land kom je ze ook wel tegen maar zie je toch meer verminkte mensen. Hier staan ook heel veel tenten op straat. Deze staan er voor de huwelijksfeesten. De geschikte huwelijksdag wordt gekozen door een waarzegger en zijn meestal in november, december en januari. De receptie blokkeert vaak de hele straat, want alle familieleden nodigen praktisch iedereen uit die ze kennen. Dit gebruik begon als een kans om partners voor ongetrouwde zoons en dochters te vinden, maar vandaag de dag is er een winstoogmerk: van gasten wordt niet verwacht dat ze een cadeau geven, maar geld. We lopen naar de oude brug en de residentie van de gouverneur, deze hebben de Fransen gebouwd en wordt nu als stadhuis gebruikt. En als laatste bezoeken we nog een tempel, Wat Sangker. En dan gaan we ons voorbereiden op onze laatste reisdag over land. We pakken onze spullen in en slapen voor de laatste keer in Cambodja in een heerlijk bed en een rustig hotel, wat een mooie afsluiting.