Lemuren spotten

Bij daglicht zien we hoe mooi Ranomafana is. Het is een van de
plezierigste plaatsen tot nu toe. Met vriendelijke bevolking en veel
groen. En niet onbelangrijk, INTERNET. Dit komt omdat het gesponsord
is door Amerikaanse onderzoekers. Want van alle bijzondere dieren die
op Madagascar leven is de lemur het beroemdste. Deze halfapen hebben
zich kunnen ontwikkelen door het vrijwel ontbreken van roofdieren die
wel veel voorkwamen op het vaste land van Afrika. Er zijn ongeveer
dertig soorten, waarvan sommige zeer zeldzaam. Wij zien er 5 deze
morgen. Namelijk de Hapalemur aureus, Hapalemus simus, Eulemur fulvus rufus, Eulemur rubriventer, Propithecus diadema edwardsi.
Ook zien we bijzondere planten en orchideeën. Veel van de unieke flora
en fauna wordt bedreigd omdat de bevolking voor haar energiebehoefte
grotendeels afhankelijk is van hout en houtstof. Grote stukken
regenwoud worden afgebrand om er landbouw op te bedrijven waardoor
steeds meer oorspronkelijke vegetatie van het eiland verloren gaat en
daarmee ook de bijzondere planten- en diersoorten. En dit is echt jammer want we lopen in een prachtig landschap waarvan ik hoop dat het nog jaren zal bestaan. Net buiten het Nationaal park zien we girafkevers. Dit zijn erg kleine kevertjes maar met een enorm lang nekje. Heel grappig om te zien. En dan ineens zegt de gids een hagedis gezien te hebben. Een Uroplaties. Deze zit op een boom en eerlijk, als hij niets had gezegd zou ik het niet geloven. Hij heeft zich helemaal aan de boom aangepast qua vorm en kleur. Ik wandel met mijn moeder en Carla naar het dorp terug. Ook dit is een prachtige wandeling met veel vergezichten. Mooie natuur en watervallen. Onderweg komen we ook de bevolking tegen en zien hoe ze wonen en leven. Ze wonen echt heel dicht aan de weg. Vroeger mochten ze nog in de bossen wonen maar omdat dat nu natuurparken zijn moesten ze eruit. Zij zijn niets anders gewend maar echt, ze hebben helemaal niets. Het zijn lemen hutjes met houten bedden en wat lakens. De rest speelt allemaal buiten af. En hier nemen ze het gezegde: Tot de draad toe versleten wel erg letterlijk. Veel kinderen hebben zoveel gaten in hun broek dat je eigenlijk niet meer over een broek kunt spreken. Ook zijn ze erg vindingrijk want een voetbal maak je van plastic en touw en een tol met een stokje hout, veter en rond stukje hout. Verder maken ze muziek op pannendeksels en lege blikjes. Maar honger geloof ik niet dat ze hoeven te hebben want er groeit genoeg fruit.'S avonds gaan we op zoek naar de muislemuur. Maar we zien hem, alleen heeft hij geen zin om voor ons te poseren. Wel zien we erg veel kameleons en die zijn ook erg mooi en een stuk makkelijker te fotograferen. Ik weet alleen niet of ze er zelf zo blij mee zijn geweest, maar volgens mij zijn ze allemaal blind geworden van ons. Na onze nachtwandeling gaan we met ons viertjes (mam, ik, Monique en Judith) in het dorpje eten. We komen het dorpje binnen gelopen en denken dat er een feestje gaande is. Maar wat schets onze verbazing. Ze staan midden op de (snel)weg naar een groot scherm te kijken. Via internet en een beamer kunnen ze hier op een oud zeil een wedstrijd atletiek kijken. Er is geen geluid bij maar dat wordt opgelost door een mannetje die wel commentaar geeft. En als er een auto aankomt stappen ze gewoon even aan de kant om vervolgens weer verder te kijken. Geweldig. En nu snel naar bed want we krijgen morgen een lange dag.

Dus Tafandria Mandry (welterusten)