Op zoek naar de grootste halfaap

Monique en ik gaan vroeg uit de veren om nog even de laatste foto's te maken van de hoofdstad. En om onze lunch bij elkaar te shoppen. Want om half 10 vertrekken we richting het Perinet-reservaat. Onderweg komen we langs Madagascar Exotic waar kameleons worden gekweekt. Ik moet zeggen dat ik het een beetje onnatuurlijk vind. Maar voor de foto's is het natuurlijk ideaal. Verder zien we prachtige kikkers, vlinders, miljoenpoten, slangen en nog andere dieren. Na een indrukwekkende afdaling komen we bij het tropische regenwoud van de oostkust. Alles is hier weer mooi groen. Dat ziet er meteen een stuk mooier uit. Veel van het woud is al gekapt maar gelukkig komen er steeds meer reservaten bij. Perinet is één van de oudste en belangrijkste reservaat omdat hier de Indri, de grootste halfaap leeft. Die gaan we dus morgen proberen te spotten. Maar eerst naar het dorpje (Andasibe) dat aan de rand van het reservaat ligt. Het stelt echt niets voor maar grappig genoeg hebben ze wel een mega stationshuis met spoor (deze is helemaal niet in gebruik en over het spoor rijdt af en toe een trein voor goederen en voor de rest lopen er wat mensen overheen) en jawel er is internet. Je moet niet vragen hoe maar dat vind ik dan weer wel grappig. Als je hier doorheen loopt zou je niet denken dat ze dat hier hebben. Het lijkt eerder of je in een westernfilm bent beland. Het zijn allemaal (gammele) houten huisjes. En achter iedere deur een verassing. Maar ja, er zijn natuurlijk wel weer lemuren en dus onderzoekers dus internet. Wij zelf slapen ook in houten huisjes en ze zien er van de buitenkant erg leuk en goed uit. Maar schijn bedriegt. Ik denk dat als ik 1 keer hard nies het hele huisje instort dus ik houd me maar in, want buiten slapen lijkt me geen goede optie. Niet alleen vanwege het ongedierte maar ook omdat het hier 's avonds behoorlijk afkoelt. Voor het eerst heb ik een vest 's avonds nodig. We moeten er weer vroeg uit want we gaan Indries spotten. Ik snap eigenlijk niet waarom we vroeg gaan want ze worden pas actief 2 a 3 uur na zonsopkomst en omdat het nu koud is (ik zweet me rot, maar ja) duurt het allemaal wat langer voor het op gang komt. De Malagasy geloven dat hun voorouders in het dier huizen. Dit is ook de reden dat ze nog nooit een Indri hebben gedood en opgegeten. De Indri heeft een roep die heel speciaal is en erg luid. Hij is op kilometers afstand te horen en gaat door merg en been. Ze doen dit maar in totaal 4 a 5 minuten per dag. Ze hebben verschillende roepen maar zo mooi dat het bijna sprookjesachtig is. Ze hebben ook veel hectares land nodig want ze eten veel bladeren (daar zit ook meteen hun water in) en zand voor de mineralen (ze komen alleen naar beneden dus voor het zand, voor de rest blijven ze in de bomen). En ze vechten alleen als andere Indri's in hun leefgebied komen. Verder zijn ze monogaam en eens in de 3 jaar krijgen ze een kleine. Het gezin bestaat uit maximaal 4 a 5 Indri's en ze kunnen tussen de 25 en 40 jaar worden maar dat weet niemand precies. Verder kunnen ze niet in gevangenschap leven want dan gaan ze dood. We lopen in totaal 5,5 uur door het bos en het is prachtig. We zien veel aapachtige. De Eulemur fulvus (Brown lemur), Propithecus diadema (Diademed sifaka), Hapalemur griseus (Gray bamboo lemur) en natuurlijk de Indri. Wat zijn het prachtige beesten. We besluiten om zelf terug te lopen naar het hotel. En je raad nooit wat ik zie. Jawel, een Bamboo lemur. Ik heb helemaal geen gids nodig hahaha. Ik ga nog even het stadje in. Het blijft een leuk authentiek plaatsje waar ik geen genoeg van kan krijgen. Je voelt je trouwens hier ook wel ooit een rattenvanger maar dan van Madagascar. Want voor je het weet heb je een hele sliert kinderen achter je aanlopen. Op het hele kleine marktplaatsje zien we de grijze (vasa) papagaai. Deze heeft ook wel een leuk verhaal. Want het mannetjes papagaai heeft een penis. (dit is niet gebruikelijk voor een vogel) Er komt min of meer een golfballetje te voorschijn en als het zover is duurt de daad 2 uur en dat gebeurt dan wel met veel publiek want alle andere komen er rondom bij kijken. Wel, het is weer tijd voor een nachtwandeling. Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het dit keer een aanfluiting. In ons huisje zien we meer beestjes dan in het bos. En ze lopen zo hard door het bos dat ze alles voorbij rennen. Ik blijf een beetje achter met Roderick en Carla en volgens mij hebben we als eerste een muislemur gezien. Later zien we er nog 1 en wat zijn ze toch klein en mooi.

Veloma
Annie en Angelique

P.s. de foto's komen er zeker nog een keer aan maar dan wel als ik thuis ben. Hier is het echt onmogelijk.
Dit stukje tekst heeft me ongeveer 1,5 uur gekost. En alleen omdat het beeldscherm telkens weg viel en ik er continu op moet slaan. Wel weer een leuk gezicht.......