Afscheid

Wat is het hier toch heerlijk wakker worden. Vanuit mijn bed kan ik door het raampje de zonsopgang zien met op de achtergrond de lemuren die wakker worden en de branding van de Oceaan. Wat zal ik dit gaan missen. 's Morgens gaan we met een stel op zoek naar vleesetende plantjes aan een meer. We lopen langs de oevers en zien vrouwen de was doen en kinderen spelen. Er zijn mensen die zoetwatervis en krabbetjes in hun netten ophalen. Maar de natuur is hier ook prachtig. We komen aan bij het meertje en ontdekken de vleesetende plantjes maar dat zijn niet alleen de eters. We worden hier lek gestoken door de muggen. Dus snel terug naar het strand voor de laatste uren relaxen en genieten van deze droomplek. Helaas komt aan alles een einde en moeten we toch terug in de boot om vervolgens 2 uur terug te varen naar Manambato. Hier lunchen we op het strand en dan is het weer 3 uur rijden naar Andasibe. We slapen onze laatste nacht in Madagascar dus aan het Perinet-reservaat. We zijn weer terug in het leuke plaatsje. En eindelijk wordt onze groep ook iets avontuurlijker. 10 van de 13 man gaat mee het dorpje in om wat te eten. En wat zien we op het station staan !!!!. Een trein met rubberen banden. Dit is de enige in de wereld die nog rijdt als we het boek Bradt moeten geloven. De modellen stammen uit 1930 en deze is van 1950. Hij heeft dus echt rubberen banden en heeft 6 reservewielen bij. Het duurt ongeveer 15 minuten om er 1 te verwisselen. Er staan losse rieten stoelen in en sinds 2010 is er weer een dienstregeling. Deze gaat 1 keer in de week op zaterdag van Tana naar Andasibe en zondags terug de week erna gaat hij van Tana naar Antsirabe en zondags ook weer terug. Het is wel iets voor de welgestelde want een kaartje kost 90.000 ariary (36 euro). Na het avondeten vallen we in slaap met op de achtergrond de geluiden van de jungle. We maken ons op voor de laatste en lange dag in Madagascar. We vertrekken redelijk vroeg om onze laatste uren door te kunnen brengen in Tana. Maar eerst nog 4 uur rijden voordat we ons kunnen storten op de laatste inkopen. Wat vliegt de tijd toch en zeker als je goed wilt afdingen. Want dat is hier echt nodig en we blijven natuurlijk Nederlanders. De avond valt en we gaan voor het laatst met de hele groep bij een restaurant eten. Nadat ik voor de groep een afscheidswoordje heb gedaan is het toch echt tijd om afscheid te nemen van onze reisleider Roderick. En van één van de mooiste en veelzijdige eilanden die ik heb gezien. Het heeft prachtige en unieke flora en fauna en de bevolking is super vriendelijk. Het is ook tevens één van de armste landen van de wereld en erg fascinerend hoe ze hier leven. Heb je de mogelijkheid, ga er dan zeker naar toe. Nu kun je nog het echte Madagascar zien zonder het toerisme. De bevolking is nog niet door de westerse cultuur bedorven. Zelfs de taal kan geen barrière zijn. Ook al spreek je geen Frans is dat geen probleem, de bevolking is oprecht vriendelijk en behulpzaam.

Rest me alleen nog om mijn moeder te bedanken. We hebben een mooie reis samen gemaakt en hoewel ze er een beetje tegenop zag heeft ze het toch maar weer gedaan en geflikt.
CHAPEAU

Soava dia (goede reis)
Annie en Angelique