Tbilisi

Onze reis begon in Brussel (Zaventem) want hoewel we een ticket hebben gekocht van Brussel naar Tbilisi is dit niet het vliegveld vanwaar we vertrekken.
Het begon allemaal nog zo mooi. Half 6 staan we op en mijn vader komt ons om half 7 de afgesproken tijd ophalen. We zijn dus ruim op tijd op het vliegveld. De balie gaat net open en we mogen als eerste inchecken. Een stoel helemaal voor in het vliegtuig met extra beenruimte. Er is wel een staking van de luchtverkeersleiding maar onze vlucht was niet geannuleerd. Beter nieuws kan je niet krijgen toch. Wel moesten we de borden in de gaten houden want de gate kon wel eens wijzigen. 10 minuten voor boarding ga ik naar de wc en zie nog op het bord staan: relax, infomation at the gate B32. Dit was eerst B27 dus nog steeds goed nieuws zou je zeggen. Want bij veel vluchten stond: delayed of cancelt. Ondertussen was het op Zaventem echt een puinhoop geworden. Lange rijen van mensen die eigenlijk al eerder moesten vliegen maar waarvan de vlucht niet ging stonden in rijen te wachten voor een informatiepunt. Toen Paul terug kwam van de wc 5 minuten later was er minder goed nieuws. De vlucht ging niet meer door. Ik zag ons ook al in 1 van zo'n rij verdwijnen. Maar bij de balie vertelde ze dat we geluk hadden want voor ons hadden ze wat geregeld en dat was meer dan voor al die andere mensen waarvan de vliegtuigen aan de grond stonden en niet meer de lucht in mochten. Ik was erg benieuwd naar de oplossing want de luchtverkeersleiding had het werk er echt bij neer gelegd en er zouden zeker tussen half 11 en 1 uur geen vliegtuigen opstijgen. Even later bleek ons vliegtuig gewoon weg niet geland te zijn in Zaventem maar in Düsseldorf. Dus...... iedereen de bus in. Oké, eerst dus weer de koffers ophalen en bij incheckbalie 4.1 verzamelen om meer informatie te krijgen. Ons vliegtuig zou eigenlijk om 11.20 vertrekken maar om kwart voor 1 uur stonden we nog steeds bij incheckbalie 4.1 zonder informatie (die we eigenlijk al om 12 uur zouden krijgen). Eindelijk daar kwam iemand. Om 1 uur zou de bus vertrekken naar Düsseldorf en er zou een dame met ons meelopen naar de bus. De dame was er maar was ook weer even snel weg. Gelukkig kregen we wat water en een Brusselse wafel. En eindelijk kwam er beweging in, op naar de bus. Met een lijst van alle ingecheckte personen en je boardingpass mocht je in de bus. Je zou zeggen dat iedereen in de bus zou zitten maar er waren 3 personen die op de lijst stonden niet in de bus en dus mocht de bus niet vertrekken. Toen had ik het wel even gehad. Uiteindelijk toch vertrokken zonder deze personen. Het is ondertussen kwart voor 2. Via Roermond op naar Düsseldorf. We mochten naar balie 204. Alleen waren ze daar nog niet op ons voorbereid. Het systeem moest worden opgestart en er moest nog ergens grondpersoneel vandaan getoverd worden. Toen dat allemaal rond was bleek dat er een stuk of 6 personen niet op de lijst van Duitsland stonden maar wel op de lijst uit België. En ja hoor, wij zaten bij de gelukkige. Normaal gesproken vind ik het niet erg om niet op een Duitse lijst te staan maar hier zou het toch wel fijne zijn geweest als we er wel op stonden. Er werd iemand met meer autorisatie gehaald en die besloot dat de overige 6 ook konden inchecken. Het was inmiddels kwart voor 5 en om 5 uur zou het vliegtuig vertrekken. Je voelt hem al aankomen hè. Dat hebben we niet gehaald. Hoe soepel de bagage controle ging in België hoe stram het hier in Duitsland ging. We mochten nog net onze kleren aanhouden maar voor de rest moest echt alles uit. Ook de handbagage moest open door de scan. Lastig als je met een rugzak reist dus alle spullen los in een bak. En dat allemaal met een stuk minder vriendelijkheid van een Duitser dan ik eigenlijk gewend ben. Inmiddels was de gate nummer van c32 naar c53 veranderd. En ook daar waren ze niet blij met ons want het vliegtuig had al vertrokken moeten zijn. Het was kwart voor 6 en eindelijk waren we compleet. Nu moesten we snel het vliegtuig in en precies om 6 uur gingen we de lucht in. Pfff en nu relaxen. Waar had ik dit eerder op de dag gehoord....
Met een vertraging van ruim 6,5 uur landen we 4 uur later in Tbilisi. Het is nu middernacht want het is hier 2 uur later dan bij ons. De koffers zijn er razend snel dus snel naar de autoverhuurbedrijf. Dat is even een tegenvaller, er zit niemand. Bij een ander wel en we vragen of er gebeld kan worden. We krijgen te horen dat hij 2 uur heeft gewacht en niet meer komt. Morgen moeten we terugkomen. Toen we zeiden dat er toch echt stond dat er een 24 uur service op het vliegveld zou zijn werd hij zelfs boos. We hadden maar moeten bellen.
We gaan eerst maar eens een simkaartje voor de telefoon kopen want met onze telefoon kunnen we niet sms'en en is bellen en internetten stervens duur. Ik ga ondertussen op zoek naar vervoer. Een taxi naar het centrum van Tbilisi zou volgens de dames van het simkaartje 50 gel moeten kosten (omgerekend is dat €16,50 voor ongeveer 20 km). Als ik buiten kom komen de taxichauffeurs als vliegen op me af. Ze willen me wel brengen voor 80 gel. Dat dacht ik dus niet, ze kennen me hier nog niet. 60 gel was echt het laagste wat ze wilde gaan. Nou dan pak ik toch de bus. Paul zag hem al hangen. Maar op weg naar het bushokje stopte een auto die iemand eruit liet en die persoon betaalde. Dit was duidelijk geen officiële taxi. Toch even vragen wat hij vraagt voor een ritje. 30 gel dus we hebben een deal, zie je wel dat het voor minder kan. Na een dodemansrit, want ik ben nog nooit zo snel op een bestemming gekomen als nu, komen we bijna bij ons appartement aan. We bellen de persoon waar we een appartementje van hebben gehuurd en hij laat ons het laatste stukje zien waar we naartoe moeten lopen. Wat een ontzettende vriendelijke ontvangst op zo'n laat tijdstip, het is inmiddels 2 uur 's nachts. En echt ik overdrijf niet als ik zeg dat dit appartement helemaal af en compleet is. We hadden niet beter kunnen treffen. Alles is nieuw en er zijn zelfs nieuwe slippers voor ons, shampoo, douchegel, tandenborstel etc. Ik denk niet dat we zoiets hier nogmaals vinden.

Na een korte nacht gaan we dus eerst de huurauto ophalen. Tbilisi is best een grote stad. Je hebt een nieuw en oud gedeelte. We wandelen 's morgens door het nieuwe gedeelte van de stad en komen bij een verlaten Budget car rental kantoor. Maar al snel wordt er weer iemand opgetrommeld. Het was duidelijk dat hij heel snel de auto af wilde geven en dan weer snel wegwezen. Als we vragen stelde was het telkens: in Georgië is dat geen probleem komt allemaal goed. Als er iets was moesten we het bonnetje maar bewaren voor als er iets gerepareerd moest worden. Krassen en deuken ook geen probleem werd later toch wel door de verzekering betaald. Toen we vroegen of de auto geschikt was voor de rondreis die we willen maken, was het antwoord: geen probleem de weg condities waren goed en we hadden toch een goede verzekering. We mochten de auto leeg (benzine) terugbrengen want zo kregen we hem ook mee (trouwens dat is hier wel leuk. Een volle tank van 50 liter kost hier 130 gel of te wel €40). Echt heel zuiver of gepoetst was de auto niet en hij mocht ook vies teruggebracht worden. Rare gang van zaken hier. En weg was hij. We installeren de TomTom van Pascal en daar zijn we echt super blij mee. De coördinaten van het appartement erin zetten en hij brengt ons feilloos naar het adres. Ik hoop dat de rest van de vakantie ook zo gaat. We zetten de auto bij het appartement en gaan daarna te voet het oude gedeelte in. Maar goed ook want we komen midden in een demonstratie terecht. Waar het overgaat is niet helemaal duidelijk maar men zegt over homo en lesbienne rechten. Hele straten zijn afgezet. We maken een hele wandeling en komen bij de heilige Trinity kathedraal. Deze is van de buitenkant prachtige,het staat ook nog eens hoog op een berg zodat je een mooi uitzicht hebt over de stad. Hoe hij er van binnen uitziet is ons een raadsel want ik mocht niet binnen met een broek aan. Vrouwen mochten alleen binnen met een jurk of rok. En ook al was er een meisje met een kortere rok dan mijn broek, ik mocht er niet in en het meisje wel. Paul was solidair aan mij. De kathedraal is gebouwd ter ere van het 1500 jarig bestaan van het Georgische orthodoxe kerk en de 2000 jarige geboorte van Christus. Hij is tussen 1995 en 2004 gebouwd en is de derde grootste Oost Orthodoxe kathedraal in de wereld. Na een flinke afdaling komen we uit bij de oude stadsmuur in het centrum. Het oude gedeelte is echt mooi maar je moet wel opletten waar je loopt want er zijn overal gaten en obstakels in de trottoirs. Ook is het opletten op de overige weggebruikers. Voetgangers hebben ze hier niet hoog en er zijn wel verkeersregels maar die zijn er duidelijk om overtreden te worden. Verder lijkt het wel of je hier in Europa (Parijs) rondloopt. Wat een prachtige gebouwen met balkons. Dat het er zo mooi uit ziet heeft ook de nodige centen gekost voor het renoveren en autovrij maken. Het kosten maar liefst 1 milioen euro maar het resultaat mag er zijn. De temperatuur trouwens ook. Het was vandaag 31 graden dus lekker warm.

Vandaag is dag 2 in Georgië en gaan we richting het stadje Mtscheta. We gaan het stadje niet in maar rijden naar boven waar op de heuvel de kerk of Jvari staat. Deze heeft werkelijk een prachtig uitzicht over Mtskheta. Het klooster is gebouwd tussen 568 - 604 dichtbij Mtskheta, de voormalige hoofdstad van Georgië. Het is gebouwd op de plaats waar Nino een houten kruis heeft neergezet in de derde eeuw. Nino was de vrouw die het christendom naar Georgië heeft gebracht. Het klooster staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO en is gerenoveerd tussen 2005 - 2007. Hierna rijden we door naar Rustiva. Het is een vervallen industriestad. Maar ook hier gaan we de stad niet in maar kiezen voor de natuur er omheen. De reden dat we even de steden proberen te mijden is dat we nog even moeten wennen aan de rijstijl van de Georgiërs. Waarom er hier wegmarkeringen zijn is ons een raadsel want een 2 baansweg is hier standaard 3 of 4 baans. Daarbij halen ze links, rechts, voor en achter tegelijkertijd in. En verkeerslichten zijn hier meer een advies dan een verplichting om te stoppen. Eigenlijk is het net als in de botsauto's rijden alles mag, allen is het nu de bedoeling niemand te raken. Maar buiten de steden is het goed te doen. We rijden een hoger gebied in en kwamen in de middle of nowere terecht bij een verlaten gebouw. Hier lag natuurlijk een cache. Maar dankzij Geocaching komen we wel op plekken die prachtig zijn en daarbij is het makkelijk om de coördinaten te gebruiken om op je eindbestemming te komen. Want met een wegenkaart die we bij hebben kom je hier niet ver. We wandelen nog even door dit gebied en komen herders tegen. Wat een mooi gezicht. Helaas is het weer tijd om terug te keren naar de stad. Na het plaatsen van de blog snel naar bed want morgen gaan we naar onze volgende bestemming "Sighnaghi" en onderweg willen we het klooster "Davit-Gareja" bezoeken. Omdat we voor het donker bij het appartement willen zijn vertrekken we morgenvroeg op tijd.

Dus Welterusten en tot de volgende keer.