Drive-in vulkaan

We nemen afscheid van Rigo Sampson waar we het echt heel goed hebben gehad en nemen de express bus naar Granada. We moeten in Managua overstappen in een andere bus wat een verademing is. Tjeetje wat heb ik afgezien in dat kleine busje. Het was volgepropt met mensen en bagage maar het ergste was dat de ramen dicht zaten op 1 raampje na, voor waar Monique zat, en helemaal achterin waar ik met nog 3 andere zaten was alles dicht. Toen we in Granada aankwamen hebben we dan ook niet echt veel gedaan. Ik moest er echt van bijkomen. We hebben de stad voor de helft gezien. Ook hier zijn weer veel kerken en als we er 1 beklimmen zien we dat het niet groot is. Vanwege de strategische ligging aan het meer was Granada in vroeger dagen een belangrijk handelscentrum, mede door de verbinding met de Caraïbische zee via de San Juan-rivier. De handelsrijkdom is nog duidelijk aan de gerestaureerde monumenten te zien. De huizen zijn er mooier dan in Leon en het centrum is zelfs uitgeroepen tot beschermd monument maar het is er veel rommeliger en drukker met verkeer. Alles gaat door elkaar. Bussen, auto's, fietsers, paard en kar ect. Ook lopen er hier ontzettend veel straathonden die opmerkelijk rustig zijn en alles over zich heen laten gaan. Dat Granada zijn koloniale karakter heeft behouden zien we ook aan onze hostel. Het is echt een heel mooi groot gebouw, met veel jonge packbackers. Het is niet de hostel die we normaal zouden uitzoeken maar deze heeft wel een shuttle dienst naar Laguna de Apoyo. En dat is ook precies wat we morgen gaan doen. 's Morgens zoeken we een tentje om te ontbijten en komen uit bij een Nederlander. Daar raken we mee aan de praat en later komen nog 2 Nederlanders erbij. Deze geven ons een tip om 's avonds te gaan eten. En dan gaan we met de shuttle bus naar het kratermeer Apoyo. Het wordt omschreven als de mooiste plek van Nicaragua. Nu ben ik natuurlijk nog niet in heel Nicaragua geweest maar ik weet het nog zo net niet. We worden afgezet aan het water maar we besluiten eerst nog een stuk te gaan wandelen. Na een half uur zien we een hikingtrail. Die besluiten we naar boven te volgen. Het is een stijle beklimming op een smal paadje. We hopen hier veel vogels en apen te zien. Want daar staat het reservaat om bekend. Maar helaas we zien bar weinig, er is hier te veel begroeiing (wat natuurlijk erg goed is maar niet voor het uitzicht). Na een uur tegen de krater omhoog te zijn geklommen en zelfs nog eens geen mooi uitzicht te hebben gehad op het meer besluiten we weer af te dalen. De rest van de middag gaan we chillen. We gaan met een kajak het meer op en nemen een verfrissende duik in het meer. Het is niet zo koud als ik dacht. Het is 6 km in diameter en de echte diepte is nooit vastgesteld maar zeker 200 meter diep (meer dan 70 m onder zeeniveau) wat het ook meteen het laagste punt van Midden-Amerika maakt. Vanuit een hangmatje hebben we een prachtig uitzicht op het meer en de vulkaan Mombacho. Dit is pas echt genieten. Laat in de middag gaan we terug naar Granada en lopen richting het meer van Nicaragua. We komen langs hele mooie huizen maar belanden uiteindelijk in een krottenwijk. Dan gaan we op zoek naar El Garaje. Dat is het eettentje wat werd aanbevolen en gerund wordt door 2 Canadezen. Er is niets van gelogen, het is heerlijk en dat voor nog geen 15 euro met alles erop en eraan voor 2 personen. We lopen terug door een warm Granada. Het leven speelt hier dan ook voor het grootste deel buiten af. De huisjes zijn klein en iedereen zit op de stoep voor het huis. Wat me ook opvalt is dat het hier zoveel mooier kan zijn als ze niet alles op straat gooien. Er is overal zoveel vuilnis. Overal waar we nog zijn geweest laten ze gewoon alles ter plaatse uit hun handen vallen of gooien het uit de busraam. We staan vroeg op en nemen na het ontbijt de bus naar Masaya. Vanaf daar gaan we met de taxi naar Fortaleza de Coyotepe. We worden dit keer echt afgezet door de taxichauffeur en kunnen de schade nog enigszins beperken met een bedrag van 1,50 euro wat we teveel hebben betaald. Dit is de allereerste keer dat we dit meemaken. Normaal zijn ze echt super eerlijk en behulpzaam. Maar goed we zijn op de berg die Coyote heet omdat er vroeger dus zoveel Coyotes waren. We zijn hier om het fort uit 1893 te bezoeken. Er werd heel lang gedacht dat het een militair fort was maar in werkelijkheid was het een gevangenis. En niet zomaar een gevangenis. Hier werd je echt doodgemarteld en werden er gruwelijke dingen met je gedaan. Het heeft 2 verdiepingen. De 1e verdieping was voor de lichte vergrijpen en de 2e voor de zware (voor zover je echt schuldig was). Er blijkt ook nog een vluchttunnel te zijn geweest maar die werd gebruikt om de lijken te dumpen en is nu ingestort. We gaan eens een kijkje binnen nemen. Het blijft natuurlijk Nicaragua dus er is al veel gejat. Zo zijn veel gevangenisdeuren en trails weg. Maar we krijgen een goede indruk hoe klein de cellen zijn geweest. Er waren 600 personen verdeeld over 25 cellen. Het lag aan de grootte van een cel maar het max was 60 personen in 1 cel. Ik moet er niet aan denken als ik de kleine ruimtes zie. Als je hier in terecht kwam kwam je er nooit meer uit en daarom pleegde veel gevangenen zelfmoord. Er was een isoleercel waar het pikdonker was en daar werd je bv voor een jaar in gestopt. In een andere cel werd je vastgeketend en kreeg je al de afval en ontlasting in je cel gestort. Weer een andere cel had een plafond waar de bewakers overheen liepen en hun behoefte op je deden. Sommige cellen stonden vaak onder water. Verder werden nagels eruit getrokken, armen geamputeerd en de mannen gecastreerd en vrouwen verkracht. Deze gruwel daden kwamen eigenlijk pas aan het licht toen er een Amerikaanse journalist en cameraman ernaar toe gingen. De journalist werd voor de fun gedood maar deze marteling werd door de cameraman gefilmd die zich had verstopt en later is ontsnapt. Toen dit in Amerika bekend werd werd de geldstroom stopgezet en viel het regime van Somoza. Ze probeerde het nog op de Sandinistas te schuiven maar er was filmmateriaal. Het werd toen eigenlijk niet beter want de gevangenen werden vrij gelaten maar de Sandinistas wilde wraak. Dus het fort werd nog een tijd als gevangenis gebruikt. Sinds 1990 is het in handen van de scouts en kun je het bezoeken. Jammer genoeg is er niet veel over bekend en komen er weinig mensen. We nemen de bus naar Masaya terug. Daar bezoeken we de markten: Mercado municipal (Nuevo) en Mercado viejo (Artesanias). Bij de ene markt krijg je veel voor weinig en bij de andere weinig voor veel. Ik vind de eerste een stuk leuker. Lekker slenteren door alle kleine en smalle paadjes. Je hebt er wel een GPS nodig want het is een grote doolhof waar bijna niet door te komen is. Maar wel super gezellig en later blijkt dus ook dat het spot goedkoop is. Op de toeristenmarkt gaat de prijs zeker 4x over de kop. Het is hier ook lang zo leuk niet dus we gaan snel weer verder. Op naar de vulkaan Masaya. De zwaar rokende Santiago krater van de vulkaan Masaya is 1 van de ongebruikelijke vulkanen in Amerika. Hij is 1 van de 4 vulkanen op aarde die een continue pool van lava heeft. En wat het dan ook nog speciaal maakt is dat hij 1 van de weinig actieve vulkanen te wereld is die zo makkelijk bereikbaar is. Je kan er gewoon met je auto naar toe rijden !!!! Wij gaan de grotten in en dit zijn gangen stelsels van oude lava stromen. Vroeger werden hier door de indianen kinderen geofferd om de vulkaan rustig te houden en fermenteerde ze hier hun drank. Nu leven er alleen nog maar vleermuizen. En de wortels van de bomen buiten lopen ook nog heel ver de grotten in. Deze hebben zelfs ook nog een functie. Ze voorkomen dat de grot instort. Het is eigenlijk best creapy. Ondertussen krijgen we ook nog info van de gids welke plekjes in deze omgeving de moeite waard zijn. Natuurlijk komen ook de vragen over het dagelijkse leven aan bod en al snel komen we erachter dat de maaltijd die we vanavond met zijn 2e zullen nuttigen 500 cordobas (15 euro) ongeveer ruim 2 dagen werken is voor een gids. Zoiets zet je wel aan het denken. We geven hem maar een goede fooi en sluiten deze mooie dag toch weer af met een heerlijke maaltijd. Want ze hebben hier echt geweldige restaurants.

Adios